Sa mundong puno ng basura puno rin ng pangamba.
Taong walang tiyaga, kapaligiran ay baliwala.
Ngunit hindi alintala, sa basura'y makikita,
Bote, karton at lata, mga bagay na may halaga.
Ang mga taong maralita, ang buhay ay basura.
Madilim pa ay tulak na ang kariton sa kalsada.
"Bote! Dyaryo!", ang sigaw niya, tinig na parang musika.
Bote, lata ang gitara, karton naman ang tambol niya.
iniakda ni: Digiena Jao
1 comment:
short and tight. that's how an effective poem should be. :)
the ending captures the whole image of the subject, somewhat redeeming it from its "low status."
congratulations on your poem!
Post a Comment