Simangot Mukhang Lukot (Maikling Kwento)

Noong unang panahon sa isang malayong bayan, ay may isang babaeng laging nakasimangot. Ang babaeng ito ay si Ester. Si Ester ay isang babaeng maitim at kulot ang buhok. Minsan, inutusan si Ester upang bumili ng ulam sa tindahan at bawat makasalubong niya ay kanyang sinisimangutan. Nung siya ay nakarating sa tindahan, si Ester ay tinanong ng tindera "ano po ang bibilhin niyo?" "ULAM!" ang sagot ni Ester. Nainis ang tindera dahil sa pasigaw niyang sagot at sa nakasimangot niyang muka. Patuloy na sumimangot si Ester. "Kaya wala kang kaibigan, pumapangit ka araw-araw sa patuloy na pagsisimangot mo!" sabi ng tindera. Pagkalipas ng ilang araw, si Ester ay hindi pa rin nagbabago. Ang kanyang ugali sa halip na bumuti, ay nadagdagan pa ng pagdadabog.

Isang umaga, si Ester ay pumunta sa gubat upang mangngahoy nang biglang may nakita siyang isang matandang babae. "Ineng, maari mo ba akong tulungan?" tanong ng matanda. Ngunit si Ester ay hindi sumagot at sumimangot na lamang na parang walang narinig. Nagalit sa kanya ang matandang babae dahil sa pagkawalang galang niya. Nang si Ester ay pauwi na dala ang mga kahoy, siya ay nadapa at natusok ang kanyang labi. "Tulong! Tulong!" ang sigaw niya. Ngunit walang tumulong sa kanya dahil lahat ng tao ay galit sa kanya. Namaga ang kanyang labi na halos umabot ito sa kanyang ilong at mistulang boksingero na nabugbog ng kalaban.

Pagkalipas ng ilang araw, si Ester ay hindi na lumalabas ng kanilang bahay dahil sa kahihiyan. Simula noong araw na iyon, ang mga tao sa barangay ay binansagan siyang, Ester simangot mukhang lukot.

Iniakda ni Digiena Jao