Araaaaaaaaaaay! Aaaaaaaah! Uuuuuuuu ang sigaw niya
sino ba ito kundi ang iyong ina
siya, kasama ng iyong ama
ang walang humpay na sa iyo'y nagalaga
Ang una mong mga salita, galaw, at lakad
ilan ito sa mga matututuan mo kaagad
ang bawa't talento mo'y dapat mo raw ilahad
at tanging kaligayahan mo'y tangi nilang hangad
Ngunit ngayo'y may sarili ng utak
bakit sila'y iyo ng itinutulak
wala na bang importansya ang panahong sa iyo inilagak
ng mga magulang na tawag sa iyo'y anak?
Tandaan mo sana'y tuwing ika'y lumuluha
ang sakit na ito'y kanila ding nadarama
mga pagkakamali mo sa kanila'y bali wala
basta't makapiling ka nilang ligtas sa tuwina
Siguro nga'y di mo pansin
na ang ginagawa nila'y para sa iyo rin
mga sarili nila'y papagurin
para ika'y makapagaral at makakain
Sino nga ba itong " sila"
sino pa kundi ang iyong ama't ina
sana sa kanilag pagtanda
pagmamahal mo'y sa kanila rin ipadama
Sana habang ngayo't maaga pa
ang pagmamahal at pagaaruga ay ipakita na
dahil balang araw sila'y lilisan upang makasama Siya
magpapahuli ka pa ba?
iniakda ni: Martha Samson
2 comments:
their lives are very important. all the sacrifices they made for us shouldn't be put to waste. we may never know when they'll "go"
i love the ending. it's like a wake-up call to the sons and daughters out there. :)
congrats to your poem!
Aaaaaaaahhh!!!uuuuuuuhhh!!! =)) haha. :P
Post a Comment